Geboren 27-03-1990
Overleden 09-09-2005
De komst van Jordie en wat er aan vooraf ging
Na lang alle voor en tegens tegen elkaar te hebben afgewogen, zijn we in de krant op zoek gegaan naar een pup. We waren het met zijn drieën eens het moest een Golden Retriever pup worden. Staan bekend om hun lieve karakter en kunnen goed in een gezin met kinderen. Na wat telefoontjes te hebben gepleegd en een afspraak te hebben gemaakt mochten we begin mei bij een fokker langs komen. Wij met zijn drieën naar de heer Petersman en na een kort gesprek nam hij ons mee naar wat vroeger paardenstallen waren geweest. En we waren direct verkocht Een nest vol met geweldige pups. We hebben toen de afspraak gemaakt dat we de pup op 14 mei op zouden komen halen.
Dus er was werk aan de winkel voor ons We gingen een mand, een drinkbak, een voerbak en heel veel knuffels en speeltjes kopen maar de leukste speeltjes waren de oude knuffels van Debbie.
14 mei 1990 zo gezegd zo gedaan Debbie zou door de buurvrouw uit school gehaald worden en Jan en ik zouden de pup ophalen. Bij de fokker aangekomen bleek dat de pup die voor ons zou zijn een lelijke wond aan zijn naveltje had, en dus kregen we de pup niet mee, kom daar maar eens mee thuis bij een kind van toen 7 jaar. Maar de fokker stelde voor om een andere pup uit te kiezen uit een ander nestje wat 2 dagen jonger was dan die uit het andere nestje. Wij twijfelen en gaan kijken naar het andere nestje. En een heel klein brutaaltje werd wakker en kwam direct op ons afgelopen en wilde spelen, dus wij tegen de fokker dit word hem. Waarop de fokker zei maar ik weet niet of dit een reutje of een teefje is moet ik even kijken. Waarop wij beiden zeiden dat maakt ons eigenlijk helemaal niet meer uit wij kiezen hier nu niet de pup maar deze pup heeft ons uitgekozen. Wij noemde hem Jordie we vonden het een leuke naam en we konden een heel klein premature baby in de wijk waar wij gewoond hebben en daar deed hij ons aan denken omdat ook hij zo klein was hebben we hem vernoemd.
wij onderweg naar huis waar een afwachtende Debbie zat te wachten op haar hondje.
En ze was het gelukkigste kind in de maaswijk met haar eigen pup. En wij waren er net zo gelukkig mee. Het was de vriendelijkste hond uit de buurt het vriendje van iedereen. Kinderen kwamen aan de deur bellen of Jordie kwam buiten spelen, en dan speelde hij hier voor de deur met Debbie en alle buurkinderen .
Hij was leuk hij was vriendelijk hij was dol op kinderen en dol op spelen het maakte niet uit waarmee of waar. Hij vond het geweldig om in de tuin of binnen te spelen maar naast ons was het nog allemaal bouwterrein met heel veel zand bergen nou dat was toch ook wel helemaal leuk, je bent toch niet voor niets een Golden Retriever lekker door de bagger rollen wat is er nou eigenlijk leuker niets toch.
Jordie en zijn vreemde maar leuke eigenschappen
Ieder ochtend als we wakker werden was het de vraag wat heeft Jordie deze nacht weer verplaatst of geruild. Hij wist je altijd te verrassen dan wilde je, je sokken pakken dan lagen je sokken niet meer op dezelfde plek als waar je ze had neer gelegd. Dan had hij ze geruild en lagen ze op de plek waar Jan zijn shag had neer gelegd. Maar waar was Jan zijn shag dan gebleven die zat dan in mijn boodschappentas of lag in een van onze schoenen. Mijn slippers deed hij ook met regelmaat in mijn tas, dan dacht ik dat ik mijn knip bij me had, maar niets was minder waar. En betalen met een slipper dat is ook zo raar.
Iedere ochtend ging hij nadat hij thuis gegeten had nog even verder ontbijten bij de buren. Onze Buren hebben 6 kinderen en je snapt natuurlijk wel dat na het ontbijt er de nodige kruimels op de grond liggen. Maar met Jordie in de buurt is dat geen probleem hij functioneert graag als stofzuiger. Zodra hij hoorde dat de buurvrouw aan het afruimen was liep hij tussen de heg door om te helpen opruimen. De kinderen vonden het geweldig en ik verdenk ze er dan ook van dat er soms met wat opzet meer op de grond lag dan nodig was.
Als Jordie in de tuin lag en zijn ondeugende bui kreeg sprong hij over het hekje en ging hij zelf een rondje lopen om het huis. En soms kwamen er dan mensen aan de deur bellen met de vraag of het onze hond was die daar op stoep lag, want hij lag daar helemaal alleen. En ze wisten dan niet waar hij hoorde.
Ook kwamen er mensen van verderop een keer vragen weten jullie misschien van wie deze hond is, ik ben brood klaar aan het maken en er staat ineens een hond voor de achterdeur zijn bek af te likken. Dan moest ik zeggen uhhhhh dat is onze hond als hij maar een verpakking van brood of iets dergelijks hoorde kraken dan is hij er als de kippen bij.
Hij was een echte buurthond iedereen wist waar hij thuis hoorde. En met kinderen was hij zo lief die mochten ook gewoon op hem klimmen om op de bank te gaan. Of als kinderen aan het fietsen waren en over zijn staart heen reden dan keek hij alleen maar even om, en dat zou hij van welke volwassen persoon dan ook nooit goed vinden.
Als Debbie thuis was en op de grond ging zitten of liggen ging hij bij haar liggen en lag dan zijn poot over haar heen. Zo van ik bescherm je wel hoor. En dat deed hij ook.
Zo zat hij ook iedere woensdag middag om 12 uur recht voor de klok totdat om 12.15 uur Debbie uitschool kwam. Geen enkele dag deed hij dat alleen op Woensdag. Terwijl ze iedere dag gewoon tussen de middag thuis kwam om te eten. Het was net alsof hij wist dat ze op woensdag niet terug hoefde naar school.
En bij sommige mensen die je tegen kwam of die bij ons op visite kwamen, was Jordie zo verschrikkelijk blij om die mensen te zien dat hij uit enthousiasme over degene zijn schoenen heen plaste.
Hij vond het de eerste 5 jaar heerlijk om met de bus of auto mee te gaan, en zodoende kon hij ook overal mee naar toe. Maar ook een stuk lopen vond hij geweldig zeker als we langs de paarden gingen, dan wilde hij er zo dicht mogelijk naar toe om kusjes te geven.
Zo haalde hij ook altijd de post,folders en kranten, pakjes alles wat je maar kon bedenken en hij kwam het dan netjes bij iemand brengen bij iemand die in de kamer zat. En hij verscheurde er niet een van.
Zo ging hij ook wel eens mee met boodschappen doen en dan wilde hij altijd mijn portemonnee dragen, en een ander hoefde echt niet te proberen om het af te pakken.
Onze kanjer is 15 1/2 jaar geworden wat hebben we genoten van Jordie.
Ik kon bijwijze van spreken lezen en schrijven met deze hond, geen dag ziek geweest, altijd los mee, kinderen die hem kwamen ophalen om mee buiten te spelen een wereld hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten